Niyet Şifası

 “Niyet etmenin, niyetini yüksek sesle söylemenin şifalı olduğuna inanıyorum,” dedi.
 “Çünkü niyet etmek aksiyon almaktır. Namazda, oruçta, abdest alırken hatta bir işe
 başlarken bile niyet ederiz. Neden? Allah zaten bilmiyor mu niyetimizi? Demek ki niyeti
 yüksek sesle duyurmanın hayırlı bir enerjisi var. Kime?” 
“Önemli niyetlerimizi kendimize duyurmak kadar kendimiz dışındaki insanlardan saklamak
 da elzem.”
 Akıbet, ne yaman bir kelime... Ondan sonra nihayete erer ömür. Ya niyet öyle mi? Dile
 dökülmese de içinden geçirmeyegör, tüm kapılar zamanı geldiğinde açılıverir tek tek. Beş
 kitaplık HÂDİN serisinin son kitabında bazen bir rüzgâra takılarak yükselen, bazen hatıraların
 kuytusunda dinlenen, bazen de keşkelerin peşinde savrulan insanoğlunun sergüzeştine eşlik
 etmeye davet ediliyor okur. Şüphesiz her nefis kendi imtihanıyla yoğrulurken kitapta tek tek
 konuşturulan karakterlerle hemhâl oluyor.

 “Bu dünya insanın karşısına süslenerek çıkar; süslü bir gelin gibi, gönlü heyecanlandırır.”
 diyor Yusuf Has Hâcip. Funda Uçuk Er, İnşirah suresindeki gibi “Elbette zorluğun yanında bir
 kolaylık vardır. Gerçekten, zorlukla beraber bir kolaylık daha vardır.” diyebilmenin şifasını
 kaleminden okura geçirmeye niyetleniyor. Niyet Şifası; okurun damağında bir miktar huzur,
 biraz hüzün ve keyifli bir iç çekiş bırakıp kulaklarda özlenen melodilerin tınısıyla
 yankılanacak gönüllerle buluşuyor. Niyet, akıbete hükmediyor.