Zuhal Uğurtay Ayaydın

 ‘İnsanın orijinal hali çocukluğunda saklıymış’... Kendimi fark ettiğim yıllardan beri
 defterlere bir şeyler karalardım. O acemice yaptığım resimler, yazdıklarım...
 Meğerse hayatımın en güzel molalarına başlangıç olacakmış. Hayallerime
 tutunurken, yıllar sonra yolum Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’ne çıktı ve
 bu yol tutkuyla bağlandığım mimarlık mesleği ile devam etti. İnsan tercihlerinin
 sebeplerini ve hiçbir şeyin tesadüf olmadığını zamanla anlıyor. Yaşamımda
 edebiyat, mimarlık ve resim ruhumu iyileştiren, özgürleştiren en büyük şükran
 sebeplerimden oldu. Yazmak, yaşamın diğer adıymış, yazdıkça bu gerçekliği
 anlıyor insan. Kişinin ruhunu dinleyebilmesi, saygıyla tüm duyguları
 selamlayabilmesi meğer bu sayede gerçekleşebiliyormuş... Kelimeler zihinden
 dökülürken, unuttuklarına ulaşıyor insan, kendini hatırlıyor, dinginleşiyor,
 gülümsüyor, özgürleşiyor... Ben bu duygularla başladım yazmaya. İnsanın
 çocukluğu ile tanışması, kendini yaş alırken izlemesi, gittiği yolları anımsaması...
 Hepsi bir arada olabiliyormuş, bunu anladım. Einstein boşuna, “Zaman tek yönlü
 akmaz” dememiş. Zaman... Bunun keşfiyle başlayan bir hikâye benimki. Zaman
 algısının değişmesi büyük heyecanlar sunuyor insana, sanırım ben bu heyecanı
 yaşamak için gelmişim dünyaya; merak etmek, anlamaya çalışmak, öğrenmek,
 anlamak ve bunları yaşamak için...